Dibe batmak vardır.
Her gün: "En kötü hissettiğim gün bugün." demeye başladığın haftalar aylar olur.
Sürekli yenisi eklendiği için en kötü günümü seçemez oldum.
Ama biliyorum, yokuş aşağı gidiyorum.
Artık vites değiştirmemi gerektirecek yokuş sonları, yeni tırmanışlar istiyorum.
Uzanmak, derince düşüncelerden sıyrılıp mutluluğa kavuşmak istiyorum. Gökyüzünü izlerken, arada dört apartman katı olsa bile, yıldızları ayı atmosferi göremiyor olsam da, hayal gücümden sadece biraz yardım istiyorum.
Legolardan evler yaptığım günleri özlüyorum. Büyümek çok sancılı iş.
Sancılı dönemler çok fazla olacak daha ama ergenlik dönemi, aralarında hiç vazgeçmeyecek gibi görünen ilk göz ağrım.
İçimde ne iyi dilek var, ne de hayal dünyam artık benimle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder