Hönk

Yaşananlara şaşırmaktan vazgeçtiğim "sıfır" noktasındayız.

Eskiden kelebek etkisiyle birbiri ardına gelişen, bozulan, bozulanın bozulmalara neden olduğu, dizilmiş domino taşlarının devrilerek dağıldığı, pamuk ipliğinden ibaret olaylara dahil ve aittim.

Artık değil.

Bir adım yukarda sanki aklım. Sadece izliyorum, ne suçlu ne de yarar sağlayıcıyım. Beş karış havada olması da sebep olmuş olabilir buna.

Manavdan alınmış bir poşet portakal gibi sabit ve ruhsuz, etkisiz.

Şaşıra şaşıra alışır ya insan, artık normal gelir her şey. Dünyanın sonu geliyor dediler. Çok normal, ajandama kaydettim. Bu dünyada her şey olabilir dediğim gibi, şaşırdığım filan yok.

Var.

Fakat alıştım.

Refah mı batıyor, rahatım kaçıyor?

Çok mu rahat, feragat etmiyor,

Um?

Tüm umlarım, birikip koca bir bencil oldular. Dünyanın merkezi, ta kendisi artık onlar.

Öbür taraftan tüm umutlarım, içleri dopdolu, kıpır fıkır fıçıcıklar.

Öyle olmaya da devam edecekler.

En saygısever dilek ve sevgideğer umutlarımla.